Onlangs viel er een brief op de deurmat bij de Egyptische miljardair en executive chairman Nassef Sawiris van het aan de Amsterdamse beurs genoteerde chemisch conglomeraat OCI. Afzender: Jeff Ubben, van de Amerikaanse activistische belegger Inclusive Capital Partners – het heeft een belang in het kunstmest- en chemiebedrijf van 5%. Dringend (dwingend?…) verzoek: onderzoek alle strategische opties – waaronder de verkoop van bedrijfsonderdelen. De stelling van Ubben: ‘OCI wordt zowel verkeerd begrepen als onvoldoende geanalyseerd’. De allesomvattende evaluatie omvat tevens de eigen notering op de AMX. Het kan maar duidelijk zijn.

Conglomeraten voorzien in een menselijke behoefte, althans in een behoefte van managers. Ze komen voort uit (oud) succes, dominant leiderschap, een hang naar stabiliteit en de drang naar kalme groei. Conglomeraten waren (zijn?!) per definitie reactief, en ze maskeerden in het gehéél de problemen in de delen. Overigens, de financiële markten rekenen dan ook deze conglomeraten een fikse ‘conglomerate discount’ aan, een straf op niet-begrepen samenhang en omvang.

De maatstaf voor groei verandert door de tijden heen. Van groei in omzet veertig jaar geleden, naar groei van winst dertig jaar geleden, naar groei in ‘global presence tien tot twintig jaar geleden, naar groei tot wereldmarktleider nu. Maar dat laatste dan wel ‘pure play’. En daar wringt bij OCI volgens Ubben nou net de schoen. Het is ‘teveel’.

Ubben dringt er op aan dat OCI bedrijfsonderdelen afsplitst die aantrekkelijk kunnen zijn voor olie- en gasbedrijven die zich meer willen gaan toeleggen op duurzame energie. OCI zou over de technologie beschikken om ammoniak en op methanol gebaseerde brandstoffen koolstofvrij te maken. En OCI zou voor zijn aandeelhouders meer waarde kunnen creëren door zijn methanolactiviteiten en koolstofarme ammoniakproject in Beaumont, Texas, alsook zijn kunstmestfabriek Iowa Fertilizer Co, in de etalage te zetten.

Ubben mikt ook op een andere ondernemingsstructuur. ‘Wij geloven dat OCI moeite zal hebben om zijn volledige en reële waarde te bereiken in zijn huidige structuur’, aldus Ubben in de brief aan OCI. Volgens Ubben vertegenwoordigt de huidige koers niet de reële waarde van het bedrijf en bevordert de huidige situatie niet om die waarde te ontsluiten.

Vaak is de som der delen meer waard dan het geheel. Dit wordt ook wel de ‘conglomerate discount’ genoemd. Veelal wordt die ingeschat op 15%-20%, met flinke uitschieters naar boven.
Volgens Ubben is OCI bijna het dubbele waard dan zijn huidige beurswaarde van circa €5,5 mrd. Het aandeel sloot ultimo maart 2023 op €26,34, wat het bedrijf een beurswaarde geeft van €5,76 mrd.
Media mei was dat nog slechts ca. €22,50… druk op de ketel.
Die korting – los nog van de wisselvallige operationele resultaten op basis van grillige inkoopmarkten – zou OCI volgens de bedrijfstop hebben ondanks ‘de sterke gevestigde posities in onze markten en de tastbare stappen die we zetten bij de uitvoering van onze waterstofstrategie’.
Ubben zegt: focus.

Groeien doe je door een conglomeraat kleiner te maken – terug naar een kernbedrijf. Dat kan beter gebeuren uit strategische overwegingen, met een ‘purpose’, dan onder druk van activistische beleggers. Echter, het lijkt er op dat bij OCI bestuur én activistische beleggers elkaar gevonden hebben.
In een telefonische reactie persbureau Bloomberg laat OCI-ceo Ahem El-Hoshy weten een strategische evaluatie uit te zullen voeren om ‘alle mogelijke suggesties te onderzoeken’ die Ubben in zijn brief oppert. Maar eens kijken wat dat voor de waarde doet!
‘Talk the talk, and walk the walk’ – like an Egyptian…

Gepubliceerd op FM.nl 19 mei 2023