Op mijn vraag aan de bartender in Harry’s Bar in Venetië hoe je een cocktail het beste kunt drinken, antwoordde hij: ‘Snel!’. En dat ongeacht de ingrediënten.
Ik moest daaraan denken bij het zien van Woody Allen’s film: ‘You Will Meet a Tall Dark Stranger’. Het een wrange komedie over de ironie van het lot. Ongeacht de ingrediënten zijn bijna alle films van Woody Allen demonstraties van doodsangst. Het leven is een nachtmerrie, waar men zich slechts doorheen kan slaan met een flinke dosis zelfbedrog. Allen’s personages zoeken hun heil in spiritualiteit en buitenechtelijke liefdes, of jagen manisch een eeuwige jeugd na. Even wrang hilarisch als noodlottig tevergeefs. ‘Je kunt’, zo stelt de filmer, ‘intellectueel niet rechtvaardigen waarom het leven het waard is geleefd te worden’. Geluk kan dan ook best schuilen in onbenulligheid. Een prikkelende film zien. Of een cocktail achterover slaan. Ongeacht de ingrediënten.
Afleiding, dat is het voornaamste in het leven.

Daarvan zijn ze zich bij de PVV erg goed bewust – en ze spelen dat fantastisch uit. Onlangs Fleur Agema. Als kamerlid pleitte zei – na  corona – vurig voor investeren in ‘pandemische paraatheid’, als minister schrapte zij elke investering op dat terrein. Om een dag later te stellen dat ze opzoek gaat naar ‘alternatieve financiering’. Tumult en ontzetting – en onbegrip alom. En in diezelfde week minister Klever die beweerde uitgeprocedeerde asielzoekers uit te zetten naar Oeganda en daar afspraken over te hebben gemaakt tijdens een werkbezoek – wat weer stellig werd ontkend door de betreffende Oegandese minister. Tumult en ontzetting – en onbegrip alom. En eerder minister Faber die stellig beweerde in Denemarken bij asielzoekerscentra borden te hebben gezien met ‘Hier wordt gewerkt aan uw terugkeer’ – maar die louter in haar verbeelding zichtbaar waren. Tumult en ontzetting – en onbegrip alom.

En dit alles leidt geweldig af van waar het ze écht om gaat – het slopen van de parlementaire democratie (‘nep parlement’) én de intellectuele elite. Een dodelijke cocktail… los van de ingrediënten. Het vertrouwen in de parlementaire democratie bladdert sneller af dan de reputatie van bestuurders bij Ajax.

‘Het voordeel van slim zijn is, dat je gemakkelijk kunt doen alsof je dom bent. Het omgekeerde is veel moeilijker’ – aldus de Duitse schrijver Kurt Tucholsky (1890-1935).
Dat besef is in volle omvang doorgedrongen bij ‘rancuneus rechts’ – ‘we hebben dan niet echt ‘smaak’ (als metafoor voor heel veel wat ze niet hebben), maar we zijn wel met velen’. En dat willen ze weten (en vooral laten weten!) ook.
Daar waar er aan de onderkant geen druppel kennis meer bij kan, kan bij de intellectuele elite het hoofd er wel af (als metafoor voor heel veel dat wel weg kan). Als dat geen afleiding is…

Shakespeare (Hamlet) zei het al: ‘To be or not to be, that is the question’.
Een riskante wezensvraag
(voor kenners).
Maar nu een sterke cappuccino cocktail. Snel.

The Cappuccino King