
Als investeren uit het zicht verdwijnt
Paape & Van de Voort: Alarmfase rood als dividend en rente voor investeringen komen.
Paape & Van de Voort: Alarmfase rood als dividend en rente voor investeringen komen.
Leo van de Voort en Fred van Essen zien de bank 'stilstruikelen'.
Kapitaal moet renderen en vloeit nu eenmaal, in tegenstelling tot water, naar het hoogste punt. En het blijft dat doen, wat politici of ‘Rijnlandse bestuurders – waar ook ter wereld’ daar ook van vinden. De kapitaalmarkt verlangt realisatie van (kasstroom)potentie: hidden value (vanuit immateriële activa, nieuwe concepten, reële disrupties), benutting van talent en human resources, en absolute outperformance ten opzichte van de concurrentie. Dat lukt slecht in Nederland.
Hoe moderne financials met moed sturen op duurzame waardecreatie.
Waardeverlies op wielen. Wat er misging en de lessen voor scale-ups in de energietransitie.
Hoe kan de samenleving zich losmaken van diepgewortelde overtuigingen en het ‘dikke ik-individualisme’? In zijn recensie van ‘Brutisme’ analyseert Kees van der Stel het pamflet van Leo van de Voort en beschrijft hij de urgentie van een bewustzijnsverandering.
Waarom het kopiëren van succesvolle strategie tot teleurstelling leidt.
“Chief Value Officer is een beetje een buzzwoord aan het worden, maar het begrip heeft zijn oorsprong midden jaren ´80, de tijd dat ik werkte in New York als een van de vele ‘spreadsheet-slaven’.”, aldus Leo van de Voort, strateeg, waardedrijver en Partner van Fuel for Living Strategies.Op FM Dag 2025 – The Tipping Point – ging hij dieper in op het onderwerp aandeelhouderswaarde.
In een tijd waarin democratie steeds minder onzeker of complex mag zijn, pleit Leo van de Voort in zijn column voor een herwaardering van weerbaarheid. Met scherpe observaties over gezag, binding en moed roept hij op tot leiderschap dat nuance en reflectie durft te omarmen.
Door te kiezen voor Donald Trump koos Amerika voor brute macht, aldus Bruno Macaes – oud-minister van Buitenlandse zaken van Portugal en vermaard geopolitiek duider. In zijn visie is Amerika’s omarming van brute macht als organiserend principe een logische reactie op het verlies van hegemonie op het wereldtoneel. Immers, een land dat oppermachtig is kan regels stellen en eisen dat anderen zich daaraan houden. Nu Amerika weer terug zakt naar de status van ‘gewone’ supermacht doet het wat landen altijd hebben gedaan om hun positie te versterken en te behouden: met geweld nemen wat ze niet vanzelf toekomt.