
Van winstdenken naar waardedenken: lessen van strateeg Leo van de Voort
Hoe moderne financials met moed sturen op duurzame waardecreatie.
Hoe moderne financials met moed sturen op duurzame waardecreatie.
Waarom het kopiëren van succesvolle strategie tot teleurstelling leidt.
In een tijd waarin democratie steeds minder onzeker of complex mag zijn, pleit Leo van de Voort in zijn column voor een herwaardering van weerbaarheid. Met scherpe observaties over gezag, binding en moed roept hij op tot leiderschap dat nuance en reflectie durft te omarmen.
Door te kiezen voor Donald Trump koos Amerika voor brute macht, aldus Bruno Macaes – oud-minister van Buitenlandse zaken van Portugal en vermaard geopolitiek duider. In zijn visie is Amerika’s omarming van brute macht als organiserend principe een logische reactie op het verlies van hegemonie op het wereldtoneel. Immers, een land dat oppermachtig is kan regels stellen en eisen dat anderen zich daaraan houden. Nu Amerika weer terug zakt naar de status van ‘gewone’ supermacht doet het wat landen altijd hebben gedaan om hun positie te versterken en te behouden: met geweld nemen wat ze niet vanzelf toekomt.
De omgang tussen mensen wordt steeds grimmiger: individueel geweld, institutioneel cynisme en collectieve onmacht tekenen volgens Leo van der Voort een nieuw fenomeen: ‘brutisme’. In zijn pamflet legt hij uit hoe deze ontspoorde individualisering zich manifesteert. In zijn preview licht Van de Voort toe hoe het concept ‘brutisme’ een nieuwe duiding biedt voor de groeiende maatschappelijke ontwrichting.
Wie nadenkt over de huidige organisatierealiteit, raakt getriggerd door de hoeveelheid veranderingen waar we al mee te maken hebben en waar we nog mee te maken gaan krijgen. Het is om die reden een zware tijd voor control freaks, centralisten, perfectionisten, rationalisten, planners en onzekerheidsmijders.
We voelen dat de (westerse) achteruitgang is begonnen. Absoluut al in macht, relatief nog in invloed. Er is nood aan ideeën over het management van de terugtocht, met behoud van gezamenlijkheid. Die zijn in geen velden of wegen te bekennen. Geen spoor van gedachtenvorming hierover.
Onder communicatieve vaardigheden verstaan we in het tijdperk van Wilders c.s. vooral je eigen standpunten luid en duidelijk te presenteren en de wereld in te sturen, #misprijzend. Dat werkt temeer in een samenleving die een steeds sterker tribaal karakter krijgt – een verzameling stammen van gelijksoortigen. De enige vorm van ontmoeting lijkt nu de clash tussen wij en zij.
De kapitaalmarkt verlangt realisatie van (kasstroom)potentie: hidden value (vanuit immateriële activa, nieuwe concepten, reële disrupties), benutting van talent en human resources, en absolute outperformance ten opzichte van de concurrentie. Dat vraagt meer dan een papieren werkelijkheid of vage retoriek; dat vergt een drie-eenheid van durf, verbeeldingskracht en grensverleggend leiderschap, gedragen door zelfreflectie. Dat blijkt schaars.