Wie kent ze nog, die immense menukaarten bij ‘de chinees’? Onafzienbare rijen genummerde
gerechten. Het verleidde BN’er Gordon tot foute grappen… Gordon was in 2013 jurylid van
de talentenjacht Holland’s Got Talent. Toen de Chinese deelnemer Xiou Wang op het podium
verscheen, zei Gordon: “Welk nummer ga je zingen, nummer 39 met rijst?” Deze opmerking
zorgde voor de nodige ophef, zowel in Nederland als in het buitenland. Andere tijden.
Ook bij het werk van Marcel van Roosmalen moest ik denken aan ‘de chinees’. Zijn
omvangrijke, inmiddels veelvuldig gebundelde werk roept net als de uitbundig met chinese
hapjes gevulde tafels al snel een gevoel van verzadiging op. Maar, even naar adem happen, en
toch door… Net als die chinese gerechten kun je de columns van van Roosmalen blijven
lezen; op zich is het meer vullen dan voeden. Sommige zijn hilarisch en erg goed, vele net
boven de middelmaat. Zijn zwerftochten door de krochten van de Nederlandse samenleving
leiden langs suffe perspresentaties, lullige meetings op uiterst droeve locaties, droefgeestige
voorlichters en onmachtig treurige gastvrouwen, opgeblazen en trieste projectleiders, etc.
Droogkomisch, vaak meedogenloos, soms vilein, bijna altijd cynisch.
Echter, daar waar de chinese menukaarten ons werkelijk niets over China vertellen, zeggen de
verzamelde columns van Marcel van Roosmalen ons juist álles over Nederland. En dat is geen
fraai beeld. Zelfingenomen, zelfgenoegzaam, zelfvoldaan – onze navel is het zwarte gat van
de wereld.
Bij van Roosmalen is het geheel genadeloos méér dan de som der delen.
Spreken is zilver, maar zo’n verzameling bij elkaar schrijven is goud.
The Cappuccino King
