Veel van de Nederlandse kiezers zijn teleurgesteld en/of argwanend en/of vol onbegrip boos. En dat is over de jaren steeds verder gegroeid. Een sterk resonerende nostalgie – omdat wegkijken van de toekomst in het heden geruststellender is. Nostalgie: we hebben een mooie toekomst achter ons…
De boemerang van toekomstige frustraties treft de teleurgestelde, argwanende en boze burger straks vol in de nek.

Ken je de metafoor van de gekookte kikker? 
Als je een kikker in een pan met kokend water gooit, zal die daar direct uitspringen. Als je de kikker echter in een pan met koud water doet, het gas op een laag pitje aanzet en zo het water geleidelijk aan de kook brengt, zo gaat het verhaal, dan verroert de kikker zich niet en wordt deze dood gekookt.
Kleine veranderingen, om er dan plotseling achter te komen dat je de boot gemist hebt.

Teleurgesteld – dat is niet zo moeilijk: de toeslagenaffaire, het niet oplossen van ‘Groningen’, het gehannes met het studieleenstelsel, de uiterst trage afhandeling van de Limburgse waterschade, etc. etc.
Ze zorgen niet goed voor ‘ons’.

Argwanend –  ook niet zo moeilijk: hoe kan Hoekstra (zonder ‘groen’ te zijn) als groen-paus in de EC terechtkomen?, Rutte’s ‘daar heb ik geen actieve herinnering aan’, het wissen van zijn sms’jes, de ‘CDA mondkapjesdeal’ met Sywert, hoe zat dat met corona (waarom zijn wij ‘wappies’ – ze willen ons onderdrukken), etc. etc.
Ze zorgen vooral erg goed voor ‘zichzelf’.

En vol onbegrip boos – die wetenschappers en linkse lui kletsen ons een klimaatcrisis in, het stikstofprobleem bestaat niet, boerenprotesten want de hele landbouwsector wordt om zeep geholpen, we worden overspoeld met moslims, die vluchtelingen pikken onze huizen in, EU/NAVO – we kunnen niets meer zelf beslissen, waarom moet alles ‘minder’ (vliegen, vlees eten, hard rijden, bestrijdingsmiddelen), etc. etc.
Ze zorgen nérgens voor.

De kiezer in Nederland is teleurgesteld, argwanend, en vol onbegrip boos. En steeds meer gekookt in de pot van een gepercipieerd glorieus verleden – volk en vaderland, eigen grens eerst, de sterke gulden…
En ik denk dat ze de boot gemist hebben. Voor zich zelf, maar vooral voor hun kinderen – kijk, die hogere middenklasse en de ‘elite’ die vinden hun weg wel (intelligentie blijft een privilege, maar wel nodig); maar Henk en Ingrid gaan ontdekken dat hun huis in waarde gaat dalen, hun boodschappenwagentje steeds minder gevuld kan worden, met steeds dubieuzer producten, de bewegingsruimte wordt kleiner, hun kinderen krijgen het steeds lastiger.
Dat gaat nog erger worden – omdat de als makkelijk gepresenteerde oplossingen van de verkiezingscampagne dat niet zijn (en eigenlijk al nooit geweest zijn). Het is extreemrechtse lege zondebokken retoriek. Boemerang! Au!
Nog teleurgestelder, nog argwanender en nog bozer.
En gekookt.

Die gekookte kikker is dood. De gekookte kiezer is actief rancuneus. In no time.
En tot alles in staat.
Zoals W.F. Hermans al schreef: ‘Door gevaarlijke gekken omringd’.

The Cappuccino King