
Marcel van Roosmalen is ‘een Chinees’
Marcel van Roosmalen is ‘een Chinees’
Marcel van Roosmalen is ‘een Chinees’
Normaliter zijn ‘corporate bobo’s’ niet de bloedgroep die mij inhoudelijk inspireert of uitdaagt. Dat dacht ik ook bij ‘Gegijzeld door geld’ van Leen Paape en Leo van de Voort. Het bleek echter het meest indrukwekkende boek dat ik deze zomer heb gelezen: een absolute #mustread.
De vleessector moet veranderen. En nu is duidelijk hoe.
We are being held hostage by money. We have come to love shareholder capitalism too much. We are going to perish because of it, but we idealize our aggressor and cannot let him go. That is the message of Leo van de Voort (consultant and ELP Member) and Leen Paape (emeritus professor) in their pamphlet.
Michel Foucault duidde al dat de overheid het idee van wat hij ‘de normaalburger’ projecteerde op hoe zij naar burgers kijkt. Het gaat de overheid eigenlijk vooral niet hoe mensen zijn – het gaat hen over hoe ze zouden moéten zijn. Dat maakt de fictie van de ‘normaalburger’ tot een dwingend ordeningsprincipe.
Vroeger, vroeger geloofden we nog in toekomst. Technologie zou de wereld gaan veranderen en hoe geweldig was dat! Inmiddels zijn daar bibliotheken over vol geschreven – ze staan hoog in de Managementboek top 100.
Kapitalisme en de steeds vernietigender (actuele) variant ‘aandeelhouderskapitalisme’, is de veroorzaker van het ‘stockholmsyndroom’ van de westerse wereld – het verschijnsel dat iemand die is gegijzeld sympathie krijgt voor de gijzelnemer.
Innovatie komt niet louter van startups of scale-ups – ook grotere bedrijven nemen (steeds meer) het voortouw.
Visieloos saneren leidt tot mislukking, externe inhuur en krassen op reputatie
De Franse filosoof Pierre-Henri Tavoillot schrijft in Comment gouverner un peuple-roi (2019) dat een democratie niet genoeg heeft aan verkiezingen, parlementaire debatten, onafhankelijke instituties en een vrije pers. Dat zijn losse elementen. Ze krijgen pas betekenis als je ze inbedt in een dieper, inhoudelijk narratief.