De zee doet wat ze wil en houdt met niemand rekening, dat blijkt uit het meedogenloze verhaal van het toneelstuk van Herman Heijermans Op hoop van zegen (1900).
Reder Bos gaat bijna failliet en stuurt daarom het schip De Hoop de zee op, terwijl het nog niet gerepareerd is en de kans groot is dat het vergaat – en dan de riante verzekeringsuitkering opstrijken… Banken zijn net de zee…
Banken boeken recordwinsten dankzij de renteverhogingen van de centrale bank (nu >4%), maar spaarders ontvangen bij grootbanken nauwelijks een noemenswaardige rente (nu max. 1,6%).
Daarbij, de Nederlandse banken ontvangen bij de huidige rente van 3,5-4% maandelijks (!) ongeveer 1 miljard euro van DNB… Dat is publiek geld! Dat niet wordt doorgegeven aan spaarders.

En die recordwinsten worden schaamteloos uitgekeerd aan de aandeelhouders en/of aangewend voor aandeleninkoopprogramma’s.
Dat heet ‘moral hazard’ – in 2008 zijn de banken met onnoemelijk veel publiek geld gered (en nog steeds zijn de vangnetten omvangrijk), en nu het goed gaat wordt er weer privaat verrijkt.

Het leervermogen van banken is nul. En hopelijk wreekt zich dat een keer.

Naast een fatsoenlijk rendement voor aandeelhouders kunnen banken overwinsten ook aanwenden voor investeringen in vroegsignalering van betalingsproblemen. En bij het écht helpen bij schuldsaneringen (neem een beetje verlies, dat kan).
En wees daadwerkelijk de kredietverlener van de motor van de vaderlandse economie: het MKB – dat nu uiterst schandalig wordt behandeld bij financieringsaanvragen. En investeer in de benodigde energietransities van ondernemers en particulieren. Enz.
Maar niets van dat alles.

Banken zijn meedogenloos.
Dat besef leeft nog veel te weinig.
Tijd voor snelle doorontwikkeling van alternatieven en fintech, tijd voor harde creative destruction.
En dat het schip van staat niét bijspringt. Op hoop van zegen.

The Cappuccino King