‘In het verleden was zelfs
de toekomst beter.’
Karl Valentin (Duits komiek)
Fantoompijn
Fantoompijn is een pijnsensatie die wordt beleefd als afkomstig van een geamputeerd ledemaat. De oorzaak van fantoompijn ligt in de hersenen. Het hersengebied dat oorspronkelijk correspondeerde met het geamputeerde lichaamsdeel is nog actief en wordt chronisch of af en toe geactiveerd. Bijzonder is de psychische fantoompijn: het gaat hierbij om pijn die wordt geassocieerd met een plaats, gebeurtenis, persoon of geluid. Voorbeeld: iemand is betrokken bij een motorongeluk en zijn rechterbeen wordt geamputeerd; iedere keer dat deze persoon na de amputatie een motor ziet of hoort voelt hij fantoompijn in zijn geamputeerde rechterbeen.
Fantoomtrots
Fantoomtrots is het ongemakkelijke gevoel dat ontstaat als we blijven hangen in het bekende, in het makkelijke, het voor de hand liggende. Daag je uit! Alleen kunstenaars leven, de rest is vooral aan het overleven. Het klopt natuurlijk: kunstenaars handelen, vinden zichzelf uit. Ze hebben niets met conventies, met wat was, met wat werkte. Ze zijn een scheppende kracht, op zoek naar het nieuwe. Ze vinden in zichzelf de verbeelding, om dat nog onbekende, onzichtbare, te schilderen, uit een stuk steen te hakken.
Wees een (levens)kunstenaar.
Wek – zakelijk én persoonlijk – de barbaar in jezelf tot leven: haal het beste naar boven. Streef naar vervulling! Dat leidt tot ánders durven kijken en dus méér zien. Sterker nog, volgens natuurkundige Max Planck verandert daardoor ook de werkelijkheid vanzelf. Opdat trots weer gerechtvaardigde trots wordt, trots op wat was, wat is en wat komt. En geen trots op louter wat ooit geweest is, dat is een vals en misleidend sentiment. Dáár kopen we niets voor, dat is waarde(n)loos.
uitgelicht
Aktuele Agenda
20 maart boek lancering!
Brutisme
Radeloos, redeloos, reddeloos
‘Brutisme’ is het individualistische, agressieve antwoord op het manifeste verlies van een collectief verlangen naar zingeving, groei en schoonheid. Het zet een individueel besef los te zijn geraakt van grip op en begrip van collectieve maatschappelijke verbinding om in cynisme en nihilistisch individueel geweld ten opzichte van wat collectief positief kan verbinden.
De overheid is verworden tot een soort callcenter dat op bestelling problemen moet oplossen. Politiek als bedrijfsvoering, ‘fiksen’. Veel Nederlanders – en burgers elders in de westerse wereld – wanen zich tegenover de overheid consument; consumenten komen louter wat halen, maar als burger moet je ook wat bréngen. Daar moet je dan als overheid ook wel actief toe uitnodigen – en dat is niet door onder het mom van de ‘participatiemaatschappij’ veel verantwoordelijkheid af te wentelen op burgers.
BESPIEGELINGEN, COLUMNS EN IN DE MEDIA
Rubrieken
Castagna’s cappuccino corner
Laatste berichten van The Cappuccino King
In Castagna’s Cappuccino Corner wordt telkens even kort stilgestaan
bij actualiteiten die als het ware schreeuwen om een reactie.
Een korte reflectie over een schuimende koffie!
Lees de laatste blogposts
‘May the Force be with you’
We voelen dat de (westerse) achteruitgang is begonnen. Absoluut al in macht, relatief nog in invloed. Er is nood aan ideeën over het management van de terugtocht, met behoud van gezamenlijkheid. Die zijn in geen velden of wegen te bekennen. Geen spoor van gedachtenvorming hierover.
Doe zelf even niét lekker normaal…
Michel Foucault duidde al dat de overheid het idee van wat hij ‘de normaalburger’ projecteerde op hoe zij naar burgers kijkt. Het gaat de overheid eigenlijk vooral niet hoe mensen zijn – het gaat hen over hoe ze zouden moéten zijn. Dat maakt de fictie van de ‘normaalburger’ tot een dwingend ordeningsprincipe.